'Dat het niet goed ging met onze dochter, wisten we natuurlijk allang. Het gebeurde niet van de een op de andere dag. Eerst begon ze zich tegen ons af te zetten. Luisteren was niet stoer en een grote mond behoorde tot de orde van de dag. Mijn man en ik hebben haar altijd veel vrijheid gegeven, maar toen ze dat begon te misbruiken, hebben we ook alle andere denkbare opvoedtechnieken geprobeerd. De één had nog minder effect dan de ander. Op een gegeven moment werden we bijna iedere dag gebeld door haar school. Spijbelen, een grote mond in de les, slechte cijfers.'
'We werden er natuurlijk ontzettend moedeloos van, maar wisten ook: het is de puberteit, het gaat wel weer over. Ze zou uiteindelijk zelf ook wel inzien dat die foute vrienden waarmee ze ineens omging, helemaal niet zo 'cool' waren. Dat ze zelf veel te intelligent was om er in mee te blijven gaan. Toen mijn dochter op een doodgewone zaterdagavond door de politie werd thuisgebracht, was dat voor ons dan ook enorm schrikken. Aangehouden voor vernielingen in het dorp. Een auto, een abri, wat verkeersborden. En tot overmaat van ramp bleek al snel dat ze ook betrokken was geweest bij een aantal diefstallen. Zelf had ze niets gedaan, maar ze was er wel bij geweest toen een paar van haar leeftijdsgenoten meerdere keren stalen uit supermarkten en zelfs uit een elektronicazaak.'
'Onze Amber, amper 14 jaar, die altijd zo lief en verlegen was geweest, werd ineens betrokken bij een strafzaak. Natuurlijk was het huilen geblazen. Ze was doodsbang en door die angst kregen wij ook van alles naar ons hoofd geslingerd. We waren nooit thuis, we luisterden nooit naar haar. Hoezo kon het ons nu allemaal ineens wel iets schelen? Hoewel ik begreep dat ze vooral bang was, bleven de woorden toch door mijn hoofd spoken. Mijn man en ik hebben een eigen zaak en werken ontzettend veel. Had het feit dat wij het altijd zo druk hadden, dan toch meegespeeld? Een vraag voor later, want eerst hebben we wel iets anders aan ons hoofd. Krijgt Amber nu een strafblad? Hoe moet het nu met haar toekomst?'
– Betty (45)
Jeugdrecht
Helene de Vries-Veringa heeft als advocaat zo'n 35 jaar ervaring. Daarnaast is ze ook werkzaam als mediator. Helene behandelt zaken op het gebied van familierecht, strafrecht en jeugdrecht. Naar eigen zeggen doet ze niets liever dan 'andermans zooi opruimen'. Maar dan wel zo dat het voor alle betrokkenen een zo positief mogelijk resultaat oplevert. 'Wanneer een kind ineens in aanraking komt met de politie en misschien zelfs met de kinderrechter, hebben ouders ontzettend veel vragen. Ze zitten flink met de handen in het haar en vragen zich af waar ze beland zijn, wat er allemaal gebeurt. Meestal is alles rondom strafrecht voor hen onbekend. Wat dat betreft ben je als jeugdrechtadvocaat meer dan alleen jurist, je hebt ook echt een ontzorgende rol. Naast de juridische begeleiding, geef ik ook enorm veel informatie. Ik leg echt heel veel uit. Hoe gaat een strafprocedure in z'n werk? Wat kunnen we verwachten? Welke straf kan er opgelegd worden? En, ook belangrijk: krijgt het kind nu een strafblad? Dat laatste komt voor wanneer er een werkstraf wordt opgelegd die hoger is dan 30 uur, maar ook dan wordt er nog altijd veel waarde gehecht aan de privacy van jonge kinderen. Jeugdrecht verschilt sowieso in veel opzichten van volwassenenstrafrecht. Bij jeugdrecht worden bijvoorbeeld ook vaak leerstraffen opgelegd, of er wordt jeugdhulpverlening ingeschakeld als de situatie daarom vraagt. Er wordt heel erg gekeken naar het pedagogisch gehalte van de situatie, niet alleen naar de straffen. Gelukkig maar!'
Benieuwd wat Helene voor jou kan betekenen? Vragen over mediation of strafrecht? Neem dan eens contact op via devries@advo-care.nl en maak vrijblijvend kennis!
Dit artikel verscheen eerder in ForYou Magazine Bollenstreek.